“Ik kan echt toevoeging geven aan hun leven”

De zorgzame Ashley (26) is begeleider op Het Westerhonk. In haar vrije tijd is ze altijd druk met haar hondjes en paarden, maar op het werk zorgt ze al 10 jaar met veel liefde en plezier op een eerlijke, oprechte manier voor de cliënten. Het laatste jaar werkt ze op een woning met vijf mannen en een vrouw, met moeilijk verstaanbaar gedrag en daar staat ze haar mannetje. Het is een pittige groep, maar er wordt ook veel gelachen. Ashley: “Deze cliënten hebben een laag niveau, maar ze zijn met communicatie goed te begeleiden. We werken veel met picto's. We hebben ook een dove cliënt. Met hem communiceren we met gebarentaal. Ze hebben allemaal structuur en duidelijke begeleiding nodig.”

Hoe vind je het om met deze groep te werken?

Ashley: “Het is de leukste groep waar ik tot nu toe mee gewerkt heb. Ik heb veel groepen gezien, maar sinds ik hier werk ben ik helemaal op mijn plek. We ondernemen veel. Elke maandag gaan we zwemmen en elke vrijdag naar de sporthal. Ze zijn lekker mobiel, dus we gaan vaak op pad. En ik kan enorm met ze lachen. Een van de cliënten is bijvoorbeeld gek van K3 en steeds als hij me ziet, denkt hij dat ik van K3 ben, dat is altijd lachen, gieren, brullen. We hebben ook een cliënt die in het verleden altijd 1-op-1 begeleiding kreeg, maar met wie het nu heel goed gaat. Ik neem hem wel eens mee naar mijn paarden en dan is hij heel ontspannen en geniet daarvan. Ik kan echt toevoeging geven aan hun leven. Dat vind ik mooi. Maar er gebeuren soms ook heftige dingen. Een van de cliënten kan bijvoorbeeld niet omgaan met de enige vrouwelijke cliënt die we hebben en valt haar soms aan. Zij is blind en ziet dat dus niet aan komen, daar moeten wij heel goed op letten. Die agressie daar moet je mee om kunnen gaan, je moet stevig in je schoenen staan om hier te kunnen werken. Het gebeurt gelukkig niet dagelijks, maar je moet in zulke situaties niet terugdeinzen en weten wat je moet doen.”

Hoe ga jij met zulke situaties om?

Ashley: “Ik heb ook wel eens een klap of een schop gekregen. Natuurlijk doet dat me wel wat, maar ik blijf altijd rustig en weet wat ik moet doen. We hebben een protocol waarin staat hoe we hier mee om moeten gaan en dat werkt. In paniek of emotie schieten werkt niet. Rustig blijven en de cliënt naar zijn kamer begeleiden wel.”

Hoe ziet jouw werkdag eruit?

Ashley: “Een dagdienst begint met douchen en aankleden. Sommige cliënten kunnen alles zelf en anderen moet je een beetje helpen. Daarna gaan we ontbijten en om tien uur gaan we naar de dagbesteding. We gaan vanaf volgende week met de cliënten naar een nieuwe locatie in het gebouw waar ze wonen. We moeten de activiteiten weer gaan opbouwen, maar de planning is dat we spullen gaan ophalen bij woningen die naar de ECO-street of de receptie gebracht moeten worden, vogelhuisjes maken, hout zagen en daar leuke dingen van maken. We willen een goed programma gaan opzetten. Na de dagbesteding mogen de cliënten lekker rustig aan doen. ’s Avonds koken we zelf. Waar de cliënten kunnen, helpen ze mee. We helpen ze om alles zo zelfstandig mogelijk te doen.”

Wat zijn jouw drijfveren en wat doet dit werk persoonlijk met je?

Ashley: “De cliënten zijn puur, eerlijk en precies zoals ze zijn. Als we iets leuks doen, krijg je enorm veel waardering van ze. Ik vind het mooi om iets te kunnen bereiken met ze. Dat ze mens kunnen zijn en kunnen genieten van kleine dingen, zoals het meegaan naar mijn paarden. Het begeleiden van de cliënten heeft echt toegevoegde waarde. Ik merk aan hen dat ik het niet voor niks doe.”

Wat heb je nodig als begeleider van deze groep cliënten?

“Je moet stevig in je schoenen staan, flexibel zijn en snel kunnen schakelen tussen bepaalde situaties. Humor is heel belangrijk, maar je moet ook de rust kunnen bewaren. Verder is het gewoon heel erg leuk om op deze woning te werken, het geeft mij veel voldoening. Maar je moet wel tegen een stootje kunnen.”