“De dames blijven me verbazen”
Emily is 34 jaar en werkt sinds vijf jaar met veel plezier bij 's Heeren Loo Het Westerhonk. Het is haar eerste baan in de zorg, want hiervoor werkte ze in een speelgoedwinkel. Ze begeleidt op haar manier met een flinke dosis humor en soms een portie sarcasme. Want dat is wat de dames met moeilijk verstaanbaar gedrag op haar woning nodig hebben. Ze maken lol, zijn niet vies van een flinke scheldpartij maar zijn vooral superleuk volgens Emily: “Ik vind ze het einde. Ze hebben zoveel humor, ik kan alles met ze bespreken en ze hebben vaak mooie verhalen.” Emily is begonnen op een woning met cliënten die een lager niveau hebben. Maar daar miste ze de interactie en het weerwoord wat ze van deze dames wel krijgt. Als snel is ze overgestapt naar de woning waar ze nu nog steeds werkt. Sinds anderhalf jaar is ze daar persoonlijk begeleider.
Hoe is het om met deze groep cliënten te werken?
Emily: “Geweldig! Ze zijn zo leuk, maar ook pittig hoor! Ze zeggen soms hele lelijke dingen, maar als ik dan een sarcastische opmerking maak is het snel over. Ik trek me het ook niet persoonlijk aan en denk dan dit ben jij niet, maar je stoornis praat. Vaak zit ze iets dwars als ze lelijk doen. Dan probeer ik te achterhalen wat er is, door rustig met ze te praten. Het zijn hele kwetsbare vrouwen tussen de 23 en 70 jaar. Hun sociaal-emotionele niveau ligt rond kleuterniveau. Ik maak ook heel veel lol met ze. Laatst kreeg ik nog een sneeuwbal in mijn trui van een van hen en dan liggen ze helemaal in een deuk.”
Hoe ziet jouw werkdag eruit?
Emily: “Deze groep is heel zelfstandig, we begeleiden meer dan we verzorgen. De meesten komen zelf uit bed, douchen zelf en kleden zich aan. We helpen eigenlijk alleen met tanden poetsen en af en toe een rug wassen. We geven veel complimentjes, maar wijzen ze er ook op als ze bijvoorbeeld hun ontbijtspullen laten staan en dat op moeten ruimen. Ze hebben een vast programma, want structuur is belangrijk voor mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag. Als ze dat niet hebben, escaleren ze sneller of gaan ander gedrag vertonen.”
Hoe heb jij het afgelopen coronajaar ervaren?
Emily: “We hebben gelukkig geen corona op de woning gehad, maar ik vond het in het begin wel pittig. Ik had geen vast team meer en werd net persoonlijk begeleider. Ook kregen we ineens dagbesteding aan huis. Normaal werken wij alleen en nu kwam er een collega bij, dat was wennen. Ook de cliënten hadden het in het begin even moeilijk met dagbesteding aan huis, want het voelde als vakantie, maar we hebben ook thuis een vast programma. Dus hup, op tijd uit bed en aan de slag. We hebben nu een lokaal waar we bijvoorbeeld een klus voor de Vogelkelder doen, echt zinvol werk voor ze. We gaan graag naar buiten om te fietsen of wandelen, doen een speurtocht of buitenbingo. Thuis knutselen of verven we veel. "
Wat zijn jouw drijfveren?
Emily: "In al die jaren heb ik gezien hoe ze vooruit zijn gegaan. Ik vind ze zo knap, ze groeien zo in wat ze doen. De dames blijven me verbazen! Ze zijn heel leerbaar. Een van hen kon bijvoorbeeld in het begin niet praten, maar kan nu zelfs lezen. Dat wilde ze zelf heel graag leren. En een aantal heeft ook leren koken, dat maakt me zo trots."
Wat heb je nodig als begeleider van mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag?
Emily: "Je moet sterk in je schoenen staan, want je krijgt vaak een weerwoord. En vooral niet bang zijn om uitgescholden te worden en dat niet persoonlijk opvatten. Verder is duidelijkheid, lief zijn en lol kunnen maken belangrijk."
Wat vind je van ‘s Heeren Loo als werkgever?
Emily: "Ik vind het mooi dat ik zoveel bij kan leren. Ik ben nu de opleiding voor persoonlijk begeleider aan het volgen en heb ook veel cursussen gedaan. Verder vind ik het heel fijn om op dit prachtige park te werken wat steeds mooier gemaakt wordt. In coronatijd wordt er binnen de mogelijkheden toch nog veel georganiseerd voor de cliënten, zoals bijvoorbeeld een muziekkar voor de deur, waar de meiden echt van genieten!"