“De zorg geeft mij een andere kijk op het leven”
Ronald, op het eerste gezicht een snelle Haagse jongen, heeft zijn hart verloren aan de zorg. Na ruim 25 jaar als zelfstandig ondernemer, gooide hij het roer om. Mede dankzij zijn vrouw Loes, die zelf op een buitenlocatie van ’s Heeren Loo werkt in Poeldijk. Zij dacht dat werken in de zorg echt iets voor Ronald zou zijn. En ze kreeg gelijk. Na een jaar als vrijwilliger op Het Westerhonk, solliciteerde hij en ging aan de slag bij ernstig meervoudig beperkte cliënten (EMB). Na een week dacht hij gillend naar huis te gaan en sloeg de twijfel toe. Ronald: “Natuurlijk is het wennen om luiers van cliënten te verschonen, dat had ik hiervoor alleen bij mijn kinderen gedaan. Maar na een paar weken weet je niet beter. En met de geweldige begeleiding van collega’s, was ik al snel verkocht.” Ronald volgt naast het werk de opleiding MBO MMZ/VIG. Na een jaar bij EMB heeft hij de overstap gemaakt naar oudere cliënten en nu werkt hij met cliënten met moeilijk verstaanbaar gedrag (MVG). En daar is geen dag hetzelfde.
Hoe zag jouw leven eruit voor Het Westerhonk?
Ronald: “Ik heb vanaf mijn zestiende altijd als zelfstandig ondernemer in de horeca gewerkt. Samen met mijn ouders runde ik cafetaria’s in Den Haag. Daarnaast was (en ben) ik voetbaltrainer bij ADO DEN HAAG O14. Toen mijn vrouw mij vierenhalf jaar geleden aanspoorde om de zorg in te gaan, heb ik het snelle Haagse leven achter me gelaten en de stap gezet. Daar heb ik tot nu geen moment spijt van gehad, ik ga altijd met plezier naar mijn werk.”
Wat zijn jouw drijfveren?
Ronald: “Ik haal veel voldoening uit dit werk. Als ik na een dag met ‘onze jongens’ geen escalaties heb gehad en leuke activiteiten met ze heb kunnen doen, is de dag geslaagd. Vooral als we ook nog eens veel gelachen hebben. Als er wel een escalatie plaats vindt zoeken we samen naar een oplossing en gaan we vervolgens gewoon weer door.”
Hoe is het om met cliënten met moeilijk verstaanbaar gedrag te werken?
Ronald: ‘Elke dag is anders, hun gedrag is elke dag anders en dus onvoorspelbaar. Wat belangrijk is, is dat je hun vertrouwen wint. Maar ook duidelijk je grenzen aangeeft en structuur biedt. Je moet heel scherp zijn en veel nabijheid bieden. Soms komen ze heel vrolijk binnen, maar slaat hun gedrag ineens om. Op een gegeven moment leer je herkennen in welke fase ze zitten, of ze spanning hebben. Als een cliënt lacht, hoeft het bijvoorbeeld niet te betekenen dat hij of zij vrolijk is, maar dit zou ook kunnen betekenen dat de cliënt juist heel erg gespannen is.”
Hoe ziet jouw dag als begeleider eruit?
Ronald: “We beginnen de dag rustig. We puzzelen wat of rijgen kralen. Daarna drinken we koffie en gaan op pad. We zijn veel buiten met de jongens. We wandelen, prikken papier, doen boodschappen. Of we gaan naar het strand om drijfhout te verzamelen en er kettingen van maken. Sinds een paar maanden halen we ook gescheiden afval op bij woningen en dagbestedingen op het woonzorgpark. Maar we gaan ook wel eens zwemmen, naar de sporthal of voetballen. Na de lunch hebben ze even drie kwartier rust. Dat geldt niet voor ons, we moeten constant scherp blijven en ze in de gaten houden. Je bent de hele dag met ze bezig. Na de lunch gaan we weer lekker naar buiten, dat vinden ze het allerfijnst. De dagen vliegen hier voorbij.”
Wat doet dit werk met jou als persoon?
Ronald: “Ik ben veel nuchterder geworden. Ik was altijd een ‘mooie’ jongen en leidde een hip leven. Ik ben in een andere wereld terecht gekomen. De geeft mij een andere kijk op het leven. Ik wilde altijd een beetje interessant doen, nu zie ik wat echt belangrijk is. Het bieden van liefde en aandacht aan de cliënten geeft mij zoveel voldoening, dat is veel meer waard dan veel centjes in je zak. In het begin durfde ik niemand te vertellen dat ik hier werk, maar nu kan ik er uren over blijven praten.”
Wat heb je nodig voor dit werk?
Ronald: “Geduld, een positieve instelling, collegialiteit. Je moet niet in problemen, maar in oplossingen denken. Als je dit kan, is dit het mooiste werk wat er is. Je krijgt er namelijk heel veel voor terug, dat is geweldig. Het is ook belangrijk dat je niet bang bent voor lichamelijk contact. Want het gebeurt wel eens dat je stevig vast gepakt wordt of dat een cliënt je wilt slaan.”
Wat vind je van ’s Heeren Loo als werkgever?
Ronald: “Ik heb alleen maar goede ervaringen. Je wordt goed begeleid als leerling door een begeleider met speciale dank aan Jaccolien, Edwin en Patricia. Als er iets is kun je altijd bij een coach terecht. De managers zijn heel toegankelijk, ze luisteren naar je en je kunt altijd je mening geven. Ik doe nu MBO niveau 3, maar wil graag niveau 4 gaan doen om persoonlijk begeleider te worden, ook daar staan ze voor open.”