“Iets voor iemand doen, geeft zingeving aan je leven. Het voegt ook daadwerkelijk iets toe aan je eigen bestaan.” Olof helpt waar hij kan. Naast zijn werk als persoonlijk begeleider, staat hij collega’s bij tijdens interventies. “Door het samen te doen, door naast je collega’s te staan, kun je echt verder komen. En soms zelfs voorkomen dat een cliënt crisisopvang nodig heeft.”
Het voorkomen van crisisopvang is een van de belangrijkste drijfveren van Olof om aan de slag te gaan in het interventieteam. Zelf werkte hij jaren op de crisisobservatie bij Groot Emaus en heeft daar veel meegemaakt. “Een crisisopvang voor drie weken heeft een grote impact op iemand. Het betekent een verhuizing, tijdelijk andere begeleiders, andere routines. Daar doe je echt niemand een plezier mee. Soms is het noodzakelijk, maar fijner is het wanneer je dat kan voorkomen.
Verschillende expertises
Soms weet je als team niet hoe je verder moet. Dat is het moment om een interventieteam uit te nodigen. Wij komen langs, kijken mee en geven wanneer gewenst advies. We zijn een heel divers team dat verschillende expertises in huis heeft. We kunnen elkaar hierin echt aanvullen. Binnen ’s Heeren Loo is zoveel kwaliteit in huis. Het is de manier om je collega’s tijdelijk te ondersteunen door echt naast elkaar te staan. Dat krijgen we ook terug van de collega’s die wij helpen. Dat ze zich gewaardeerd en omarmd voelen. Dat het fijn is om er even samen naar te kijken. En dat het laagdrempelig is. Als het nodig is zijn wij er diezelfde week nog. Het gaat echt heel snel.
Onlangs werden we uitgenodigd bij een woongroep waar de jongeren de regie aan het overnemen waren. Dat was onze eerste echte casus. We zijn meerdere keren op de locatie geweest, hebben diensten meegemaakt en hebben geobserveerd. Onze waarnemingen hebben we met het interventieteam besproken. Daarna kon het team zelf aangeven of ze handvatten op papier wilden of coaching on the job. Het is mooi om te zien dat ze er echt iets aan hebben gehad. De crisis is nog niet voorbij, zoiets kost tijd, maar ze kunnen weer vooruit.
Gewoon doen
Het is altijd afwachten wat je tegenkomt, maar mijn motto is: gewoon doen. Gewoon zien wat er gebeurt. Niet te veel praten, maar direct in actie komen. Soms is het gewoon heel heftig wat er op een groep gebeurt en ligt de focus op het punt waar het niet goed gaat. Waar wij aan willen bijdragen is het team weer in de juiste flow te krijgen. Het probleem oplossen kunnen we niet, maar we kunnen wel helpen de focus te leggen op de dingen die wél goed gaan. Zo helpen we een team weer vooruit. Collega’s willen ook gewoon verder. En door collega’s te helpen, help je indirect ook de cliënt. Dat is altijd het doel.
Dit werk, werken met mensen met een verstandelijke beperking, geeft mij zoveel inzichten. Inzichten die ik nooit in een andere baan zou hebben opgedaan. Wat je ziet en meemaakt zet ook je eigen leven in perspectief. Ik zou nooit meer iets anders willen doen. Het is echt een baan waar ik mijn passie in kwijt kan. Het ene moment ben je met z’n allen aan het lachen, het andere moment ben je aan het troosten. Ik werk met name met mensen met een lichte verstandelijke beperking, zij voelen zich vaak onbegrepen. Een gevoel wat ik ook wel eens heb meegemaakt. Juist door mijn eigen ervaringen met hen te delen, kan ik iets teruggeven.”
