Cees is 55 jaar, werkt vier dagen in de week op kantoor bij een handelsfirma en steekt daarnaast veel tijd in zijn hobby’s wandelen, lezen en yoga. Een actieve man die daarnaast al 10 jaar graag tijd vrij maakt als vrijwilliger voor de cliënten op ’s Heeren Loo Het Westerhonk. Elke vrijdag ging hij, voor de coronatijd, met een groep jongeren naar het buurthuis in Samen en elke zaterdag is hij maatje van de 77-jarige Hans en gaan ze gezellig samen op pad.
Waarom ben jij vrijwilliger geworden?
Cees: “Ik was 10 jaar geleden op een muziekfestival op Het Westerhonk toen ik Annelies van de afdeling Vrijwilligerswerk sprak. Zij vroeg mij of ik het leuk zou vinden om vrijwilliger te worden. Omdat mijn vrijwilligersklus bij verzorgingshuis De Kreek stopte, had ik daar wel oren naar en sprak af dat ik het die zomer zou doen. Ik begon bij een woning op ’t Veld. Elke vrijdag ging ik met een groep jongeren naar het Buurthuis. Er gingen in het begin maar weinig cliënten mee, ik wist niet of dit het wel was voor mij. Dus sprak ik af dat ik maatje zou worden van Hans. En toen werden de avonden met de jongeren toch ook heel leuk. Ze waren ineens allemaal enthousiast om mee te gaan naar het Buurthuis. En wat hadden we het gezellig. Lekker kletsen met elkaar onder het genot van een drankje en een zakje chips. Dus toen had ik ineens twee vrijwilligersklussen op Het Westerhonk. En waar het alleen voor de zomer zou zijn, doe ik dit nu al 10 jaar met veel plezier.”
Wat doet dit vrijwilligerswerk met jou persoonlijk?
Cees: “Het is een verrijking. Ik heb zoveel van Hans en de groep jongeren geleerd. Vooral dat bijzonder zijn niet zo bijzonder meer is. Het zijn gewoon leuke mensen. Beperkingen spelen geen rol meer. Ik maak vooral veel plezier met ze. Ik ben alleenstaand en heb geen kinderen. Ik was een echte einzelgänger. Door het vrijwilligerswerk heb ik ontdekt dat ik plezier heb in contacten en veel lol kan maken met andere mensen. Als ik na een drukke werkweek met de jongens en meiden naar het Buurthuis ging, kwam ik altijd weer vol energie thuis. Ik mis het dat ik nu door corona niet naar ze toe kan.”
Wat betekent het voor Hans dat jij er elke zaterdag bent?
Cees: “Hij kijkt er echt naar uit. Voordat ik hem kom ophalen praat hij er de hele ochtend over. Hans schrijft altijd in schriftjes. Korte zinnen, want hij heeft het niveau van een een vier- à vijfjarige. Toen ik een keer op zijn kamer iets moest pakken zag ik het schriftje openliggen en daar stond: “Cees komt volgende week”. Dat ontroerde me. We zijn erg aan elkaar hecht. Hans zei laatst nog: “Wij zijn vrienden”. Dat raakt mij diep en dat voelt voor mij ook zo. Hans is mijn vriend.”
Wat ondernemen jij en Hans op de zaterdagen?
Cees: “Voor corona gingen we zo nu en dan naar de Intratuin, Kijkduin of Ter Heijde. Gezellig ergens een kop koffie drinken. Nu wandelen we vooral veel. In het begin kon Hans nog lopen, maar nu gaat hij mee in de rolstoel. Hans vindt binnen zitten niks aan, zegt hij vaak. Dus zijn we eigenlijk altijd buiten en hebben vooral veel plezier.”
Heb je ook contact met de familie van Hans?
Cees: “Ja vooral met zijn zus Elly en zwager Kees. We wisselen af en toe ervaringen uit via de mail. En als me iets bijzonders is opgevallen bij Hans laat ik dat weten. Ik word ook wel eens uitgenodigd voor de verjaardag van Hans. Het contact is goed.”
Waarom zou je iemand aanraden vrijwilliger te worden?
Cees: “Voor het plezier van een ander en voor het plezier van jezelf. Het is niet moeilijk, je moet vooral jezelf zijn. Plezier staat voorop. Verder moet je niet moeilijk doen en niet boven iemand gaan
Ook vrijwilliger worden?
Word vrijwilliger in de gehandicaptenzorg
Wil jij ook bijdragen aan een goed leven voor mensen met een verstandelijke beperking en/of andere beperking? Bijvoorbeeld door met hen te sporten, te shoppen, te koken of gewoon gezellig een kop koffie te drinken? Of misschien ga je liever aan de slag in de tuin of als chauffeur? Wat je ook wilt doen: Je bent van harte welkom!
