De titel van deze blog komt misschien wat ‘dreigend’ over, maar het is helaas wel de realiteit waar we mee te maken hebben. Verschillende ontwikkelingen maken dat we als zorgsector investeringen in huisvesting voor cliënten niet meer rond krijgen. Er moet iets veranderen.
De cijfers laten zien dat de zorgvraag steeds zwaarder wordt én dat er een groei zit in het aantal zorgvragen. Voor een deel wordt die groei opgevangen door scheiden wonen en zorg. Tegelijkertijd betekent het dat je als zorgorganisatie meer druk krijgt op voorzieningen voor zwaardere zorg. En die voorzieningen zijn lang nog niet overal passend. Zowel qua huisvestingsvorm als in het aantal voorzieningen voor zwaardere zorg. Het is dus nodig om daarin te investeren. Maar dat investeren wordt steeds lastiger. Door de extreem hoge bouwkosten die niet worden gecompenseerd in de NHC. En dan krijgt diezelfde NHC ook nog eens een korting vanaf 2024 voor de kiezen. Tel daarbij ook nog de enorme duurzaamheidsopgave bij op die wij met elkaar hebben en waar ook investeringsruimte voor nodig is (lees hier de brief die onlangs naar de Kamer ging).
Huren van een woningcorporatie of een andere investeerder wordt ook steeds minder een alternatief omdat zij ook te maken hebben met diezelfde hoge bouwkosten en stijgende rentes. Doorrekenen in de huurprijs is geen optie. En dat maakt dat er bijna geen rendabele projecten meer zijn.
Gevolg is dat je als zorgorganisatie vast komt te zitten als hier niet iets in gebeurt. Afhankelijk van ieders financiële situatie loop je nu of anders later vast. Wat ook nog meespeelt in de Verstandelijke Gehandicaptensector is dat niet alleen de ZZP voor mensen met een zorgvraag VG7 (intensieve zorg) ontoereikend is, maar dat het ook geldt voor het bijbehorende NHC-tarief, dat vanaf de invoering van de NHC-systematiek al onvoldoende is. Nu de druk op de zwaardere zorg steeds groter wordt, omdat lichtere zorgvragen onder scheiden wonen en zorg (gaan) vallen, wordt het probleem met de te lage NHC-vergoeding voor VG7 alleen maar groter.
Kortom, we staan voor een dreigende investeringsstop, terwijl we juist voor een noodzakelijke investeringsopgave staan. Het is nodig om met elkaar in actie te komen! Binnenkort lees je in het tweede deel van deze blog wat we te doen hebben.
Roeland Brouns, directeur Vastgoed
