Een praatje met de oudste bewoner op het park
In 1946 kwam Mies op het woonzorgpark, toen nog de Dr. Mr. Willem van den Bergh stichting, wonen. Een meisje van 18 jaar, dat volgens de nog bewaarde verslaglegging, veel zeurde en huilde en zich te pas en te onpas achterover liet vallen om aandacht te krijgen.
Het internaat waar ze voorheen gewoond had, werd opgeheven en bij haar ouders in Heemstede kon ze niet wonen. Ze weet het nog haarfijn, het adres van haar ouderlijk huis en ook waar zij geboren is in Amsterdam. Hoe het in het internaat was. Ook de jaren in de verschillende paviljoens bij 's Heeren Loo kan ze nog benoemen.
Inmiddels is Mies met haar 93 jaar de oudste bewoonster van het park en woont zij hier al 75 jaar. Mies heeft veel veranderingen meegemaakt in al die jaren. Van strenge zusters in uniformen naar de tijd van nu, waarin medewerkers op de groep gewoon in hun eigen kleding werken. Dat vindt Mies toch wel veel fijner. Hoe streng de zusters vroeger waren, zo dol is Mies nu op sommige begeleiders. In vroeger tijden werden kinderen bij de 'voordeur’ afgegeven en kwamen ouders niet heel regelmatig op bezoek. Zo eens in de zoveel weken kregen cliënten bezoek. Waar tegenwoordig wordt gekeken wat cliënten graag willen doen als dagbesteding en waar hun interesses en talenten liggen, was dat vroeger heel anders. Mies moest 's ochtends de 'pittenkeuken’ werken, honderden kilo's aardappelen heeft ze geschild. Ook moest er drie keer per dag gewandeld worden. Dan ging Mies in de middag als ‘wandelmeisje’ met andere cliënten wandelen. Toen ze 65 was zei Mies: “Zo nu stop ik ook met werken.” Zij wilde, net als iedereen met een gewone baan, met pensioen.
Vrijwilligers die uitgroeien tot familie
Zo'n 40 jaar geleden, in 1983 verscheen Coby met haar dochter Brammine van 10 als bezoekvrijwilliger op het toneel. Eigenlijk was dit het idee van Brammine dat haar moeder als vrijwilliger te gaan werken. Moeder Coby verbond er één voorwaarde aan. “Als we het doen, doen we het samen.”
En zo gaat het nog steeds, Coby en Brammine zijn Mies al die jaren trouw blijven bezoeken. Zelfs in de puberteit ging Brammine, soms met een gezonde portie tegenzin. Maar ja, ze was iets aangegaan samen met haar moeder, dus dan maak je het af. Ze bezoeken Mies nog steeds met veel plezier. Ook namen zij Mies op in hun gezin, ze kwam bij hen thuis en verjaardagen werden op het park gevierd, Mies was aanwezig op de trouwdag van Brammine. Een liefdevolle band is in de loop der jaren ontstaan. Mies heeft een speciaal plekje bij veel mensen. “Ik zie Mies echt als familie” zegt Brammine.
Een echte dame
Coby: “Ondanks haar leeftijd ziet Mies er nog goed uit. Ook vroeger zag ze er altijd op en top uit, in verzorgde mooie kleding, haren in de krul. Ze was een echte dame. Als ze bij ons kwam eten, nam ze haar zilveren servetring mee. Ook waren er een paar liefdes in haar leven, medebewoners waar ze vaak even op bezoek ging. Ze kon erg genieten van leuk gezelschap, maar bijvoorbeeld ook van muziek. En nog steeds geniet Mies. Ze is 93, maar als ze muziek hoort, staat Mies nog steeds te dansen achter haar rollator.”
Vrijwilliger worden? Iets voor jou!
Ben je in je eigen leven op zoek naar meer voldoening, een zinvolle tijdsbesteding, wil je andere mensen helpen, zoek je meer sociaal contact, zou je iets in de eenzaamheid van een ander willen betekenen, je opgedane werkervaring/hobby willen overdragen aan jongeren, alvast ervaring willen opdoen binnen de zorg etc. En wil je je vanuit het hart op vrijwillige basis inzetten voor een kwetsbare ander? Kijk dan op de pagina Vrijwilligerswerk. Wie weet word jij onze nieuwe vrijwillige kanjer, voor een uniek moment of vaker! Onze cliënten heten je van harte welkom! Neem dan gerust eens contact op met Patricia.de-Langen@sheerenloo.nl - Coördinator vrijwilligers.
Geschiedenis
Wil je meer weten over de geschiedenis van het park? Kom dan eens naar het museum in ‘t Kruispunt. Bel gerust met de receptie van 's Heeren Loo Noordwijk voor een afspraak:
088 - 036 30 00.