In mei 2020 deelden Jaap en Gerda hun verhaal #bijdevoordeur. Op dat moment konden zij niet op bezoek bij hun zoon Jelte vanwege het coronavirus. Nu, ruim drie maanden later, is er gelukkig weer meer mogelijk. Hoe is het om je zoon eindelijk te mogen zien? Gerda: "Jelte straalde werkelijk vanaf het moment dat we hem ophaalden."
“We hebben Jelte in totaal drie maanden niet gezien en niet kunnen knuffelen en kussen. Als moeder maakte me dat vaak emotioneel, want je ziet wel je andere kinderen op afstand maar je zorgenkind zie je niet. Dat was echt een hele vreemde en nare periode. In die tijd zagen en spraken we Jelte twee keer per week met videobellen, maar we merkten dat het voor hem toch moeilijk en vreemd was. Hij bleef maar vragen wanneer hij naar huis mocht en wanneer we naar het pretpark zouden gaan.
Gewoon naar hem kunnen kijken
Uiteindelijk mochten we op bezoek komen, maar alleen op Jelte zijn kamer. Dat werkt voor hem niet, want hij wil dan weg. Dus hebben we nog even gewacht tot we hem ook echt mee konden nemen. Toen dat moment eindelijk daar was, zijn we naar Strand Horst in Ermelo gegaan. Hij heeft daar lekker gezwommen en hij genoot er echt van, maar we merkten toch ook wel dat het voor hem moeilijk was. Dit was voor hem natuurlijk een hele nieuwe ervaring, want alles was anders door de mondkapjes en handschoenen. Voor een autist klopt dat niet, het is niet duidelijk en alle structuur die hij kent is weg. Als ouders genoten we ook enorm van die dag en gewoon al naar hem kunnen kijken was na drie maanden heel fijn.
Op een gegeven moment kregen we het bericht dat Jelte voor de eerste keer mee naar huis mocht. In de auto moesten we allemaal een mondkapje op en eenmaal thuis was afstand houden wel moeilijk. Jelte straalde werkelijk vanaf het moment dat we hem ophaalden. Thuis liep hij om zich heen te kijken, alsof hij alles opnieuw aan het ontdekken was. Dat was mooi om te zien, hoe hij zich alles weer eigen maakte. ‘s Avonds ging Jelte naar dansles op het schoolplein in de buurt. Op de grond waren vakken afgezet en de meiden die de les gaven, hadden een hele lange stok met een handschoen bij zich. Zo konden ze iedereen toch een high five geven. Dat was geweldig. Ook is Jelte samen met Jaap naar de McDonald’s geweest voor een lekkere milkshake en wist hij na al die maanden nog preciés wat er allemaal te koop was.
Over twee weken mag hij samen met Jaap naar de camping. Daar zijn we erg gelukkig mee, want dat doen ze ieder jaar als uitje. We weten nog niet precies wat er allemaal mogelijk is met de animatie, maar we zorgen dat we van tevoren contact met ze opnemen. Dan kunnen we zijn begeleiding informeren en zij kunnen dan Jelte ook alvast voorbereiden zodat het allemaal duidelijk is voor hem. Hij kijkt er in ieder geval ontzettend naar uit.
Een tijd van veranderingen
Deze tijd is ook een tijd van veranderingen voor ons. Jelte komt nu om de drie weken thuis en dat pikte hij tot onze verbazing heel goed op. Daar zijn we blij mee, want voor ons als wat oudere ouders betekent dat iets meer afstand en wat meer loslaten. Als het straks weer mag, dan gaat ons netwerk van vrienden en familie ook weer bij Jelte op bezoek. Dan gaan wij de ene week, zij de andere en dan komt hij nog een weekend naar huis. We zijn het zo aan het indelen dat hij dan iedere week bezoek van het thuisfront heeft. Je moet natuurlijk ook naar de toekomst kijken, want als er wat met ons gebeurt is dat een vreselijke klap voor hem. Daarom vinden we het fijn dat we dit netwerk hebben. Mochten wij er niet meer zijn, dan is het belangrijk dat er ook andere familieleden en vrienden zijn voor Jelte.”