"Ik heb een nieuwe kans gekregen"

Na een probleemloze zwangerschap en geboorte, kreeg moeder Lia tijdens de peutertijd het gevoel dat er iets aan de hand was met Thomas. Ze kreeg hiervoor geen gehoor bij consultatiebureau en huisarts. De signalen werden daarna echter alleen maar sterker. Thomas ontwikkelde angsten, vroeg veel aandacht, maakte vaak ruzie. Het was lastig de juiste hulp voor hem te vinden. Het hielp daarbij niet dat er van buiten eigenlijk niets te zien was aan Thomas. Andere mensen zagen een knap, leuk en gezellig jongetje. Thuis was dat wel anders, daar gedroeg Thomas zich boos en agressief. Moeder Lia en haar man Rob probeerden Thomas op allerlei manieren te helpen. Met uitleg over schoolwerk, aandacht voor weerbaarheid, het verminderen van angsten en het vergroten van zelfvertrouwen. Daarnaast zochten ze jarenlang naar de juiste hulp en een geschikte school. En later, toen Thomas volwassen was, naar een goede plek om te wonen.

Duidelijkheid en structuur

"Ik woon hier nu zo'n drie jaar, en het is nog nooit zo goed gegaan met mij", aldus Thomas. "We wonen hier met tien mensen, maar we houden allemaal rekening met elkaar. Tijdens het eten vind ik het soms wel druk, maar dan kan ik naar mijn kamer gaan. Toen ik hier kwam zijn er meteen duidelijke regels gesteld. In het begin was ik opstandig en boos, maar als ik hier wil blijven, moet ik me aan die regels houden. Omdat ik merk dat duidelijkheid en structuur goed zijn voor mij, doe ik dat nu ook. Een keer is het toch misgegaan en heb ik de regels overtreden. Dat was even leuk, maar achteraf had ik er spijt van en heb ik alles eerlijk verteld."

Begeleiding

"Mijn dag is heel gestructureerd. Ik ben altijd vroeg wakker en drink dan een paar koppen koffie. Als de begeleiding komt neem ik mijn medicijnen. Dan douchen, ontbijten en mediteren. Daar word ik rustig van en krijg ik meer zelfvertrouwen. Er is altijd een begeleider bij me. Dat is hartstikke fijn, want dat betekent dat ik meteen mijn verhaal kwijt kan en dat heb ik nodig. De begeleiders ondernemen ook veel dingen met mij, bijvoorbeeld boodschappen doen, naar een voetbalwedstrijd kijken, een balletje trappen en naar de disco in de Wielewaal. En ze gaan mee naar de dagbesteding. Sinds kort werk ik op de Transportgroep. We zijn begonnen met een uurtje in de ochtend en een uurtje in de middag en bouwen dat nu stap voor stap op. De begeleiders zien het ook direct als het niet goed gaat met me. Dan helpen ze me, soms gewoon door een stukje te gaan wandelen of mij te stimuleren positief te denken."

Positieve ontwikkelingen

"Het is niet altijd zo goed gegaan met mij hoor. Ik was verslaafd, had geldproblemen, geen vast onderdak en problemen met andere mensen. Omdat ik te goed van vertrouwen ben, heb ik vaak in onveilige situaties gezeten. Daar had ik zelf natuurlijk ook een rol in want ik werd vaak agressief. Nu heb ik soms nog wel een dip maar ben veel beter aanspreekbaar op mijn gedrag. Ik probeer ook altijd positief te denken en door te zetten. Als ik het lastig heb zeg ik tegen mezelf: kom op Thomas, je kunt het, niet opgeven, kop omhoog. Ik kan ook meer van dingen genieten. Zoals van mijn familie. Zij hebben mij nooit laten vallen en altijd gesteund maar ik heb dat niet genoeg gewaardeerd. Maar nu toon ik ook belangstelling voor mijn vader, mijn moeder en voor Rob, de man van mijn moeder. Vraag hoe het met hen gaat. Zeg tegen mijn moeder dat ik van haar houd. Een tijdje geleden zijn mijn zus Manon, haar man Roel en hun dochtertje Zare bij mij op bezoek geweest. Dat was hartstikke gezellig. Dat zijn mooie positieve dingen."

Alles op de rit

"Ik zou op een gegeven moment wel op mezelf willen wonen. Maar nu lukt dat in ieder geval nog niet. Ik overzie de gevolgen van mijn acties vaak niet. En dan kom ik in verkeerde situaties terecht die veel spanning opleveren. Ik heb behoefte aan hulp en veiligheid en daar heb ik de begeleiding voor nodig. Ik heb veel geluk gehad dat er hier een plaatsje vrij was want sinds ik hier woon heb ik een grote positieve verandering doorgemaakt. Als ik nu zo terugkijk, zie ik wel dat ik vroeger sommige dingen gewoon zelf heb verkloot. Ik heb nu een nieuwe kans gekregen, en daar ben ik hartstikke blij mee!”

Moeder Lia: “Het was heel lastig om een geschikte plek voor Thomas te vinden. Na heel veel omzwervingen door het hele land heb ik hem bij 's Heeren Loo in Druten gekregen. Eerst in een andere woning, maar ook daar ging het mis. Nu is hij eindelijk op de juiste plaats terechtgekomen. De begeleiding is super en alles is perfect geregeld. We zien nu ook een heel andere, gelukkige jongen. Het voelt eindelijk alsof we alles op de rit hebben!”