In 1995 werd Ad (toen 38) geschept door een auto. Vier weken lang werd hij buiten bewustzijn gehouden en meerdere keren geopereerd om te onderzoeken wat er precies beschadigd was. Uiteindelijk vonden ze het: er was ernstige schade aan de hypofyse*. Of, zoals Ad het zelf zegt: “Alle telefoonlijnen waren doorgesneden.” Hij moest alles weer opnieuw leren. Een uitdagend proces voor een getrouwde man met twee kinderen van 2 en 4 jaar oud.
Dagelijks leven
Na een intensieve revalidatie pakte Ad de draad van zijn leven weer zo goed mogelijk op. Als leerkracht voor de klas staan in het speciaal onderwijs lukte niet meer, maar andere taken binnen het onderwijs wel. Hij werd deels afgekeurd en ging deels weer aan het werk. Nu als begeleider van zowel leerkrachten als leerlingen en betrokken bij meerdere commissies.
Ondertussen strandde zijn huwelijk en zorgde hij doordeweeks voor zijn beide zoons. Het dagelijks leven was voor een groot deel gevuld, zoals velen van die leeftijd het kennen: werken, zorgen voor het gezin, het huishouden draaien.
Hersenz?
Zo’n vijf jaar geleden werd Ad ziek en het proces richting volledige afkeuring wordt aangeraden. Pas twee jaar later vindt dit ook daadwerkelijk plaats. In de tussenliggende tijd hoort Ad bij een lotgenotenpraatgroep over Hersenz. Nadat hij afgekeurd is, voelt hij de energie om dit behandelprogramma aan te gaan. En daar is hij nog altijd heel blij mee.
Hersenz!
In het behandelprogramma leert Ad zichzelf goed kennen en ontdekt hij dan eigenlijk pas hoe knap het is wat hij al jaren voor elkaar krijgt. Zijn inzicht groeit en daarmee ook zijn eigenwaarde: “Ik heb stukken van mezelf ontdekt en ik ben me positief bewuster in het dagelijks leven gaan bewegen.” Ad wilde graag sterker worden richting de toekomst, maar ontdekte dat hij juist al heel sterk is. En dat het helpend is om uit te gaan van wat je wél kunt. Niet alleen voor jezelf, maar ook richting anderen: “Doe dingen die je kunt doen en vraag om hulp voor wat je niet kunt. Geef daarbij aan wat jij zelf wel kunt.”
Plannen
Ook gaat Ad nu veel beter om met zijn blijvende vermoeidheid. Hij gebruikt een digitale agenda én papieren planbord, waarmee hij de dag start en eindigt. Dit zijn vaste bakens die hem helpen. Bij Hersenz heeft hij dit geleerd en zijn huidige omgeving helpt hem om het te blijven doen. Want de invloed van de omgeving is volgens Ad onmiskenbaar: “Het is belangrijk voor je ontwikkeling dat je omgeving met je meegaat.” Daarom vindt hij het zo krachtig dat binnen Hersenz ook de omgeving betrokken wordt.
Open staan
Er is één ding wat Ad (nu 65) aan het einde van het interview absoluut van het hart moet: “Het werkt alleen maar als je er open voor staat en je jezelf durft te ontmoeten.” Hij zal namelijk de eerste zijn om toe te geven dat het intensief is en soms best pittig. “En dat is het absoluut waard!”
* De hypofyse is een klier ter grootte van een erwt, onderaan de hersenen en is de schakel tussen het centrale zenuwstelsel en het hormoonstelsel buiten de hersenen.
Informatiebijeenkomsten en inloopsessies Hersenz
Worstelingen in het dagelijks leven als gevolg van NAH (niet-aangeboren hersenletsel)? Hersenz helpt. Meld je aan voor de informatiebijeenkomst en ontdek meer!
