De heerlijke geur van vers gebrande koffiebonen komt je tegemoet. Het is niet voor niks dat collega´s van ´s Heeren Loo hun cappuccino en latte macchiato halen in Puur, de lunchroom van het hoofdkantoor. Of bij lunchroom De Onthaasting, een paar straten verderop. Nergens smaakt de cappuccino beter dan hier. Precies de goede hoeveelheid bonen en afgemaakt met een heerlijke schuimlaag. Altijd geserveerd met een grote glimlach van bijvoorbeeld Maas, Atte of Thomas. Linda: "In de keuken is humor ons belangrijkste ingrediënt."
Linda is persoonlijk activiteitenbegeleider bij lunchroom Puur en De Onthaasting in Amersfoort. Ze had nooit gedacht dat ze in de horeca zou gaan werken toen ze haar opleiding in de zorg begon. Sterker nog, de horeca vond ze helemaal niks. Dat haar hart bij de gehandicaptenzorg ligt wist ze al op 8-jarige leeftijd. Vol bewondering keek ze naar de film Jonathan: The boy nobody wanted. Een verhaal over een jongen met het syndroom van Down die door zijn ouders in een tehuis wordt geplaatst. “Ik was meteen ontroerd toen ik de vrijwilliger in het tehuis zag werken met Jonathan. Ik wist: dit wil ik later ook.” Aandoenlijk vond ze mensen met het syndroom van Down. “Toen dacht ik nog dat Down de enige beperking was.” Na haar opleiding kwam ze per toeval terecht in de horeca waar ze jongeren met een beperking begeleidt. “De horeca en de zorg is een mooie combinatie. Niet alleen in de zorg bouw je een relatie met elkaar op, in de horeca doe je dat ook.”
Iedereen een eigen taak
Linda werkt met jongeren met een (lichte) verstandelijke beperking. Al vroeg in de ochtend komt het team bij elkaar. Iedereen krijgt een eigen taak. Maas maakt met veel liefde de koffie, Atte levert de bestellingen af en Thomas belegt de verse broodjes voor de lunch. Zorgvuldig voorziet hij ieder broodje van de juiste hoeveelheid sla, een plak kaas en schijfjes komkommer. “Lekker broodje”, zegt hij als hij zijn favoriete broodje gezond maakt. Daarna verpakt hij ze met veel precisie in de papieren zakjes zodat hij ze straks kan uitdelen aan de gasten.
Stapjes vooruit
Het maakt Linda trots. Thomas werkt helemaal zelfstandig. Even kijkt ze naar hem: “Thomas kwam binnen als een verlegen jongen, aan de hand van zijn ouders. En kijk hem nu! Het allermooist is om iemand iets te leren. Ook al zijn het soms maar kleine stapjes vooruit. Niet alleen in de keuken, maar ook in het contact met andere mensen.” Maar het grootste compliment vindt ze die van ouders. “Dat betekent dat ik mijn werk goed doe.”
De tekst loopt door onder de afbeelding
Eén team
Ineens is het druk bij de koffiebar. Linda springt bij. Een paar minuten later gooit ze twee tosti’s in het ijzer. “Hier helpt iedereen elkaar als het nodig is. We zijn echt één team. Naar iedereen wordt geluisterd. Laatst had Sedra een goed idee voor een nieuwe soep: Syrische linzensoep. We stonden te koken, samen met haar moeder via Skype. En lekker dat het was!”
Wie denkt dat na het zetten van de vele cappuccino’s, het voorbereiden en uitserveren van de lunch en het schoonmaken van de keuken de dag voor Linda erop zit, heeft het mis. “Straks ga ik nog met Kasper naar de bioscoop. Hij heeft weinig vrienden en wil graag een film zien. En binnenkort gaan we bij een collega thuis pannenkoeken bakken met Maas. Daar houdt hij van, maar hier kunnen we ze niet bakken.” Als dat geen liefde voor het vak is…
