"Je leert de jongeren op een andere manier kennen en zij jou. Ik gun elke groep zo’n kamp.”
“Elk jaar gaan we met de groep op kamp, en alle begeleiders gaan mee”, vertellen Kevin en Cornelis, begeleiders bij Groot Emaus, het orthopedagogisch behandelcentrum van ’s Heeren Loo voor jongeren met een licht verstandelijke beperking en ernstige gedragsproblemen. Dit jaar verbleven ze vier dagen met zeven jongeren en alle begeleiders in een 18-persoons huisje in de buurt van Breda.
“Zulke kampen zijn eigenlijk altijd een succes”, vertelt Kevin. “Hoewel de groep van dit jaar wel wat meer nabijheid nodig had dan die van vorig jaar.” Aangezien jongeren bij Groot Emaus altijd tijdelijk verblijven, wisselt de samenstelling van de groep af en toe.
Afgestemd activiteitenprogramma
Er was een goed afgestemd activiteitenprogramma opgesteld, met onder andere een boottocht door Breda, een bezoek aan een prachtige kerk, wandelingen in de Biesbosch, de ‘gekke-weetjes-over-begeleiding-quiz’, een bezoek aan de Apenheul op de terugweg en regelmatig zwemmen op het park.
“Sommige jongeren hadden wat moeite met de veranderingen die zo’n kamp met zich meebrengt. Een andere omgeving, een ander dagritme. En over het algemeen kunnen ze zichzelf ook niet zo goed bezighouden. Daarom hadden ze voortdurend begeleiding nodig”, vervolgt Kevin. “We pasten het dagprogramma aan op wat zij aankonden. Soms bouwden we extra rustmomenten in om het behapbaar voor hen te maken.”
Barbecue-avond met ouders
Het hoogtepunt van het kamp was zeker de barbecue op de laatste avond, waarbij de ouders van de jongeren waren uitgenodigd. Zelfs ouders die niet meer samen waren, kwamen hier samen naar toe voor hun kind. “Het is echt waardevol om ouders samen met hun kind in zo’n andere setting te zien en met ze te praten als begeleiders op een ontspannen manier. Het was ook geweldig te horen dat ook zij het als heel positief ervaren hebben,” aldus Kevin.
“Zelfs ouders die niet meer bij elkaar waren kwamen naar de barbecue-avond voor hun kind”
“Het is natuurlijk hard werken, maar na zo’n week merk je dat je de jongens op een andere manier leert kennen en zij jou, en hun ouders ook. Dat is mooi en komt de behandeling ten goede. Ik gun elke groep zo’n kamp.”
