Als je een kind hebt met een beperking kan dat best een uitdaging zijn. Hoe pak je de opvoeding aan? Hoe organiseer je ondersteuning? En hoe kom je ook nog aan de rest van je gezin toe? Vragen waar veel van deze gezinnen mee zitten. Zo ook Jan en Nancy, de ouders van de 13-jarige Kyra.
Totale verassing
Jan: “Kyra is geboren met het syndroom van Down. Dat was voor ons een totale verrassing. Omdat we het niet hadden zien aankomen, voelde het wel even alsof de grond onder onze voeten vandaan werd geslagen. Gelukkig stonden we er vanaf het begin af aan niet alleen voor. We hebben veel hulp gehad van Anneke: een begeleidster van ’s Heeren Loo. Ze heeft ons echt verder geholpen.”
Ondersteuning thuis
Nancy: “Anneke kwam twee per week een aantal uurtjes bij ons thuis om ons te ondersteunen. Dat bleek uiteindelijk niet voldoende. Als Anneke er was, liet Kyra zich steeds van haar beste kant zien. Ze luisterde en was heel meegaand. Maar zodra Anneke de deur uit was, ging het mis. Dan ging Kyra schreeuwen, werd agressief, maakte dingen stuk. Ze pakte bijvoorbeeld de punt van het tafelkleed en trok alles van de tafel af, of ze trok haar zus aan de haren. Toen het een keer heel heftig was heb ik Anneke gebeld en gevraagd te komen kijken. Zij heeft toen aan de bel getrokken en crisisopvang voor Kyra geregeld.”
Crisisopvang
“Ze was op dat moment 7 jaar, en om haar naar de crisisopvang te brengen was niet gemakkelijk”, vertelt Jan. “Het deed heel veel pijn. Zowel voor Kyra, als voor ons als haar ouders en haar zus. Maar het gaf ons wel de kans om even tot rust te komen. De spanningen thuis waren inmiddels behoorlijk opgelopen. Omdat ik als vrachtwagenchauffeur veel van huis ben, stond Nancy er eigenlijk altijd alleen voor. Ook de huisarts had al aangegeven dat het te veel werd en dat er een oplossing moest komen.” Kyra kon terecht bij ’s Heeren Loo locatie Boldershof in Druten. Eerst voor zes weken, daarna werd de crisisopvang nog eens verlengd met zes weken. In Druten ging het al heel snel veel beter met Kyra. Anneke stelde in die periode dan ook voor een definitief plekje te zoeken voor haar.
Plekje zoeken
Nancy: “Dat kwam hard aan. Maar uiteindelijk voelde het wel als beter voor iedereen, zeker voor Kyra. We kregen al snel een indicatie voor wonen. Eerst steeds voor een jaar, daarna voor onbepaalde tijd. Ik ben wel een tijdje op zoek geweest naar de beste plek voor Kyra. Bij ’s Heeren Loo waren er verschillende mogelijkheden, maar ik ben ook bij andere organisaties gaan kijken en bij een gezinshuis. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een van de groepen binnen het Kindcentrum in Druten. Dat was de beste keuze ooit. Vanaf het moment dat we binnen kwamen voelde het als een andere wereld. Zo veel rust, zo veel structuur, alles goed geregeld.”
Begeleiding voelt als familie
Jan vervolgt: “Kyra heeft daar een mooi eigen appartement met woonkamer, keukenblok, slaapkamer en badkamer. Wat een luxe op deze leeftijd. Menig student zou er jaloers op zijn! Ook fijn is dat je de deur van het appartement dicht kunt trekken en zo als gezin gewoon lekker bij elkaar kunt zijn. En de begeleiding voelt als familie. Er is weinig verloop in het team, dat is echt niet overal. Daar zijn we erg blij mee, voor onszelf, maar vooral voor Kyra.”
Een ander meisje geworden
“Kyra is nu 13 en sinds ze hier woont is ze echt een ander meisje geworden”, aldus Nancy. “Wat een verschil met zes jaar geleden! Ze heeft enorm veel baat bij de strakke structuur. Thuis laat je toch wat makkelijker de teugels vieren. Op de groep doen ze dat niet en dat werkt perfect voor Kyra. Ze is veel rustiger en vrolijker. Waar ze eerst gefrustreerd om raakte, kan ze nu om lachen. En ze heeft veel geleerd. Zo is ze zindelijk geworden. Dat is echt fantastisch want we hadden nooit gedacht dat dat zou lukken. We stellen samen met de begeleiding steeds weer nieuwe doelen. De volgende stap nu is dat Kyra beter leert praten, minder gebaren gaat gebruiken.
'Als we binnenkomen begint ze al te stralen'
Kyra voelt zich helemaal thuis bij ’s Heeren Loo. ‘Bij de kindjes’, zoals ze dat zelf zegt. Als ze bij ons komt, is ze eigenlijk op visite. Maar gelukkig kan ik haar op de voet volgen via het digitale systeem van ’s Heeren Loo. Daarin melden de begeleiders alles wat gebeurt en kun je lezen wat ze heeft gedaan, en hoe het met haar gaat. Ik kijk er elke dag in. En we zien haar een paar keer per week. Als we binnenkomen op de groep begint ze al te stralen. Ze is niet zo knuffelig, maar soms springt ze lekker op schoot. Dat is echt genieten!”
'We blijven kijken wat het beste is voor Kyra'
Jan: “We zijn heel tevreden over hoe het gaat. We kunnen iedereen van de begeleiding aanspreken, ze luisteren goed en regelen alles direct. We willen allemaal het beste voor Kyra dus het botst eigenlijk nooit. Kyra heeft het niveau van een kind van anderhalf, dus ze zal nooit zelfstandig kunnen wonen. We zien dat ze hier gelukkig is, dus we hopen dat ze nog heel lang bij deze groep kan blijven. Dat zal niet voor altijd zijn, maar er zijn legio andere mogelijkheden bij ‘s Heeren Loo. We blijven steeds kijken naar wat voor Kyra op dat moment het beste is.”