Petje af voor bewoners, familie én team
"Met een gemiddelde leeftijd van 80+ horen onze bewoners echt tot de risicogroep. Maar niemand is besmet geraakt met het coronavirus." Pb’er Ine is ontzettend trots op haar team, de bewoners én de familie: samen sterk. Wat haar verbaasd heeft? "Dat onze bewoners zo flexibel zijn. Zo knap hoe zij zich door de steeds veranderende situatie heenslaan. De rust, zo zonder externe dagbesteding, deed sommigen zelfs goed. Dat nemen we zeker mee 'na corona'."
Nieuw 'normaal'
Niet dat het niet zwaar was: alle activiteiten buiten de deur geschrapt, geen bezoek meer. Familie had er begrip voor en er is veel tijd geïnvesteerd in (beeld)bellen. "Met de bewoner op de bank, tablet in de hand, arm om hem heen voor steun. Het kan live familiecontact niet vervangen, maar het doet wel goed. En het went. Je creëert met elkaar een nieuw 'normaal'. Met meer samen de alledaagse dingen oppakken. Met meer activiteiten vanuit onze boxen: de knutsel- en muziekbox zijn goed gebruikt én aangevuld. En met meer uitwisseling tussen onze door een sluis geschakelde woningen. Zo konden bewoners toch bijvoorbeeld 'uit koffie drinken' en wat bewegen."
Aanpoten
"Het was wel aanpoten, met alle bewoners thuis… Iedereen werkt met liefde en plezier, maar je kunt niet alles doen wat je zou willen. Dat gaf ook wel eens gemopper. Wat we geleerd hebben, is nóg beter te luisteren naar de bewoners en naar elkaar. We schrijven meer op, spreken meer af, evalueren. Want als een collega iets op een andere manier uitlegt, komen er vragen. Van bewoners, van familie."
Versoepelingen: óók lastig
Sommige bewoners begrijpen het coronaprobleem en de beschermende maatregelen. Maar als dat voor henzelf een beperking betekent, is begrip ervoor houden heel lastig. Zo is er een bewoner die gewend was er zelfstandig met de scootmobiel op uit te gaan. Dat mocht niet meer. Na de eerste versoepeling kon hij nu met een verzorgende een rondje maken over het terrein, maar hij mocht niet alleen de weg op. Dat maakte het niet gemakkelijker… Dat iemand die nu zelfstandig (begeleid) woont wel naar de zorgboerderij kan, en iemand op een van onze woningen niet, valt ook zwaar. Sinds half juli gaan onze bewoners weer naar de dagbesteding: naar één en dezelfde ruimte én met hun huisgenoten. Niet met degenen met wie ze er normaal gesproken zijn, niet op de gebruikelijke locatie. Voor onze bewoners ook weer moeilijk te begrijpen. We blijven uitleggen. Met woorden en soms ook door het tastbaar te maken."
Uitleggen, uitleggen, uitleggen
Ook familie had het nogal eens moeilijk met alle regels, zeker omdat die van 's Heeren Loo soms strenger waren dan de landelijke, of die van andere organisaties. Waarom hier geen raamvisites? Of – naderhand – waarom alleen op afspraak en met één familie tegelijk? Waarom hier nog raamvisites terwijl in andere organisaties familie al naar binnen mag? Het beleid probeer je keer op keer op keer rustig duidelijk te maken. Maar je hebt ook begrip voor hen: soms zijn regels vreemd en stroken ze niet met elkaar. We zijn er gelukkig altijd samen uitgekomen."
Begrip én gezond verstand
Dat begrip had Ine ook voor de begeleider die - na drie keer proberen - het mondkapje bij de bewoner afliet. "Want zo had onze bewoner nog wat aan de visite. Die zat in de tuin, met wel een mondkapje voor. Na het bezoek is extra aandacht aan hand- en gezichtshygiëne besteed en kleding gewisseld waar nodig. Je moet je gezond verstand gebruiken. En leren van elkaar en van je fouten. Het moet blijven gaan over kwaliteit van leven en ieder mens is anders. Onze bewoners zijn er redelijk goed doorheen gekomen. Dat is te danken aan iedereen: aan de begeleiders, de familie, maar ook aan de werkers achter de schermen zoals technische dienst, de mensen op kantoor, in het magazijn et cetera. Je doet het toch met elkaar!"