“Voor mij had het nog even niet gehoeven"

“Jorge is een hele lieve, vriendelijke en zachtaardige jongen en hij wil altijd alles goed doen. Hij heeft autisme, waardoor het voor hem ingewikkeld is om op sociaal-emotioneel niveau mee te komen met anderen. Voetballen is zijn lust en zijn leven en Ajax is echt zijn club. Hij speelt dan ook heel graag FIFA op zijn Playstation. Jorge is enorm leergierig en vond school erg leuk. Helaas heeft hij deze door omstandigheden niet kunnen afmaken en heeft hij geen diploma. Dat was moeilijk voor hem. Gelukkig werkt hij nu bij Team Groen en heeft hij daar certificaten behaald. Nu mag hij onder begeleiding met zware machines werken, dat vond hij geweldig om allemaal te leren. Helaas ligt dat nu natuurlijk stil. 

Voor de coronacrisis zag ik Jorge een paar keer per maand. Dat lag ook een beetje aan mijn rooster, ik werk zelf ook in de zorg. Als we elkaar zagen, dan gingen we vaak boodschappen doen in Ermelo of gezellig samen uit eten. Ook logeerde hij regelmatig thuis, maar ik merkte wel dat dat wat minder werd naarmate hij ouder werd. Toen hij net bij ‘s Heeren Loo in Ermelo woonde, kwam hij om de twee weken naar huis. Maar nu heeft hij daar zijn eigen leven met zijn vrienden. Dan gaan ze samen in het weekend op stap bijvoorbeeld. Jorge en ik appen en videobellen wel regelmatig en ook heb ik heel nauw contact met zijn begeleiding. Dat is heel prettig, echt vanuit de driehoek. We hebben allemaal de neuzen dezelfde kant op voor Jorge. Ik lees mee in zijn ECD zodat ik altijd weet hoe het met hem gaat. Ik merk dan ook vrij snel of er iets aan de hand is en dan bel ik zijn persoonlijk begeleider. Het is heel vreemd om je kind niet te zien, maar het gaat goed met hem. Ik kan hem met een gerust hart daar laten. 

Een verjaardag op afstand 

Een paar weken geleden is Jorge 23 jaar geworden. Dat konden we natuurlijk niet samen vieren. Daar heb ik een creatieve oplossing op bedacht. Jorge houdt heel erg van appeltaart. Samen met mijn andere kinderen hebben we allerlei kleine cadeautjes voor hem gekocht. Van appeltaartmix tot een bakvorm en staafmixer tot doosjes rozijntjes. Zijn vader kocht allerlei voetbalcadeautjes voor hem. We hebben alles los ingepakt, zelfs de doosjes rozijntjes. En we hebben allemaal een kaartje voor Jorge geschreven. Zo kreeg hij dus een héle grote doos vol met cadeautjes. Op zijn verjaardag hebben we met z’n allen gevideobeld en hebben we enorm lang aan de telefoon gezeten voordat hij alles had uitgepakt. Dit deden we echt om te laten zien aan Jorge dat wij hem niet vergeten zijn. Samen met een begeleider heeft hij die appeltaart ook echt gebakken. 

Ik moet eerlijk zeggen dat ik best wel huiverig ben over de versoepelde bezoekregeling hoor. Dat komt ook omdat ik zelf in de zorg werk en van dichtbij heb meegemaakt hoe snel het virus zich kan verspreiden. En hoe doodziek mensen kunnen worden. Ik ben heel erg bang dat Jorge geen afstand kan houden, dat is natuurlijk ook niet te begrijpen voor hem. Maar ik kan het virus zonder dat ik het weet bij me dragen. Er is gewoon nog teveel onduidelijkheid over. Als Jorge me onverwachts zou knuffelen, dan zou ik het mezelf nooit vergeven als hij daardoor ziek zou worden. Want dan kan ik niet bij hem zijn. Gelukkig zie ik Jorge door het videobellen en zie ik dat hij vrolijk is. Daarom had voor mij had het bezoek nog even niet gehoeven. Toch kijk ik natuurlijk wel uit naar het moment dat ik Jorge weer in het echt mag zien. Het samenzijn en een echt gesprek hebben met elkaar, want als we bellen zijn dat vaak maar korte momenten. Dan kunnen we een uur samen wandelen en kletsen en zie ik ook hoe hij erbij loopt. Dat zie je op beeld natuurlijk veel minder. 

Elkaar weer zien 

Na dit interview hebben Jorge en ik elkaar weer in het echt mogen zien. Voor het eerst sinds 11 weken. In het begin was het een beetje ongemakkelijk omdat je 1,5 meter afstand moet houden. Gelukkig was hij hier door de begeleiding goed op voorbereid en ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik hem kan besmetten en dat ik dat niet op mijn geweten wil hebben. De keuze is om elkaar op afstand te zien of helemaal niet.

Hij heeft het echt top gedaan. Ik had taart en drinken meegenomen, zodat we een doel hadden om dat ergens buiten op te gaan eten. Zijn zusje was er ook bij en ook zij hield bewust afstand van mij, zodat Jorge niet zou denken ‘waarom mag zij wel naast mama lopen?’ Het was een fijn en ontspannen bezoek.

Wil je jouw verhaal ook delen? Stuur dan een e-mail naar socialmedia@sheerenloo.nl en we nemen zo snel mogelijk contact met je op.