Van 13 t/m 19 november is de Week van de Vaktherapie. Vaktherapie is de overkoepelende term voor beeldende therapie, danstherapie, dramatherapie, muziektherapie, psychomotorische therapie en speltherapie. Vormen van therapie die ook onderdeel zijn van behandelprogramma Hersenz. Niet praten, maar doen en ervaren, dat is wat centraal staat. Op onze Hersenz locaties wordt beeldende therapie en psychomotorische therapie aangeboden. Sytske kreeg beeldende therapie, in Groningen, wat goed bij haar paste: ‘Ik praat makkelijker met m’n handen’.
Hoe het begon
Het was in 2019 dat Sytske een keer midden in de nacht wakker werd en ontzettend duizelig was. Zelf dacht ze aan een evenwichtsstoornis. ‘Blij dat ik de huisarts heb gebeld. Ik werd gelijk doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar ze foto’s hebben gemaakt. Het bleek dat ik een TIA had gehad. Ze gaven me een pilletje, belden een taxi en stuurden me naar huis met de boodschap dat het tijd nodig had.’
Een half jaar later voelde ze zich nog steeds niet goed. ‘Ik was moe in m’n hoofd en had constant hoofdpijn. Het wilde allemaal niet. Vooral op m’n werk ervaarde ik veel klachten. Opbouwen lukte daardoor ook niet.’ Sytske werkte op dat moment als begeleider in de gehandicaptenzorg.
Telkens weer kreeg ze te horen dat ze vooral geduld moest hebben. Na een jaar kwam ze bij Beatrixoord, waar haar werd verteld dat ze hersenletsel had. Met haar werk moest ze uiteindelijk helemaal stoppen. ‘Nadat ik was gestopt met werken, ging het een tijdje best wel goed. Ik kwam in de rust en er was geen werkdruk meer’. Op een gegeven moment begon ze zich toch weer slechter te voelen. ‘Ik was erg somber en moe. Ik voelde dat ik over m’n grenzen ging en dat ik mezelf aan het kwijtraken was.’
‘Je handen weten het wel’
Via via kwam ze bij Hersenz terecht en kon ze beeldende therapie volgen. ‘Elke keer als ik kwam, lag er een groot, wil vel papier op tafel. Eromheen lagen allemaal krijtjes, stiften en penselen. Het was echt mijn domein. Je hoefde nooit bang te zijn dat je niks op papier kreeg, want ‘je handen weten het wel’. Als je klaar was, dan hing je het papier op en werd het besproken. Ik vond het heel fijn.’
Sytske vertelt ook dat je jezelf een doel moest stellen. Voor haar was dat het kleiner maken van het kritische stemmetje in haar hoofd. ‘Ik kreeg een keer de opdracht om mijn overtuigingen op papier te zetten, in grote zwarte letters. Ik keek ernaar en kwam erachter dat ik heel streng ben voor mezelf. Door dit soort opdrachten kreeg ik veel inzicht in mezelf en in wat ik belangrijk vond, mijn waarden. Dit was een belangrijk onderdeel van mijn herstel.’
Sytske laat drie beeldjes zien, die ze maakte van klei. ‘Deze opdracht ging over wat je sterke kanten zijn en waar je goed in bent. Ik weet van mezelf dat ik een doorzetter ben en dat ik altijd opkrabbel. Deze beeldjes herinneren mij daaraan’.
Omgaan met emoties
Beeldende therapie heeft Sytske geholpen bij het omgaan met haar emoties, wat ook het thema is van deze Week van de Vaktherapie. ‘Het is makkelijker om je emoties te verwoorden en te herkennen als je ze op papier hebt gezet. Soms weet je niet eens precies wat je voelt en kom je daar pas achter als je ziet wat je hebt gemaakt. Alles mag er zijn, elke emotie. Toen ik begon aan het programma was ik erg emotioneel. Tijdens beeldende therapie ben ik veel verdriet kwijtgeraakt. Ik ben weer opgekrabbeld’.
